دونین در آذربایجان ( ماکو )

گستره‎های وسیعی از آذربایجان عاری از سنگ‎های دونین است، و به نظر می‎رسد که در زمان دونین، آذربایجان بخشی از خشکی کالدونی بوده است. در ناحیة ماکو – پُلدشت توالی به نسبت ستبری از سنگ‎های دونین وجود دارد که سنگ رخساره‎ای به نسبت متفاوت از دیگر نواحی ایران دارند و توسط علوی نایینی و بلورچی (1973 ) به دو واحد سنگ‎چینه‎ای غیر رسمی زیر تقسیم شده‎اند.

سازند مولی (Muli Fm) : حدود 1200 متر ستبرا و دو عضو دارد. عضو پایینی (75 متر)،کوارتزیت سُرخ با سیمان سیلیسی است و عضو بالایی (1175 متر) به طور عمده از دولومیت با میان‎لایه‎هایی از ماسه‎سنگ کوارتزی سُرخ - سفید و سنگ‎آهک‎های دولومیتی ساخته شده است.

سنگواره‎های سازند مولی (بازوپایان، شکم‎پایان، کرینویید) قابل نامگذاری نیستند. اما بر اساس جایگاه چینه‎شناسی (روی اردویسین دگرگونی – زیر دونین بالایی) این سازند به سن دونین پیشین تا میانی تصور شده است. بر خلاف بُرش الگو، در ناحیة پُلدشت (کنار رودخانة ارس) سازند مولی دارای سنگواره‎های دونین میانی و قابل قیاس با سازندهای سیبزار و بهرام در ایران مرکزی است.

سازند ایلان قره (Ilanqareh Fm.) : با 1300 متر ستبرا، در روی سازند مولی (دونین پیشین – میانی) و در زیر سازند روته (پرمین بالایی) قرار دارد و شامل دولومیت ماسه‎ای به رنگ روشن، آهک‎های نازک لایة شیلی، شیل و آهک‎های ماسه‎ای است. این سازند دارای چهار عضو است. سنگواره‎های سه عضو زیرین ) a, b, c ( معرف آشکوب فرازنین از دونین پسین و عضو چهارم (d) وابسته به کربنیفر پیشین است.