در بیشتر نواحی ایران، سنگهای حاوی سنگوارههای آشکوب دورآشامین و بخش بالایی آشکوب جلفین وجود ندارد و مرز پرمین و تریاس ناپیوسته و از نوع دگرشیبی موازی است که این دیدگاه با افقهای هوازده، ماسهسنگهای آهنی تیره رنگ و یا عدسیهایی از بوکسیت و لاتریت مسجل میشود. با وجود این، در چند ناحیة ایران مانند جلفا، شهرضا، آباده، کندوان، آمل، مرز پرمین به تریاس تدریجی دانسته شده، ولی یافتههای فسیلشناسی جدید نشان میدهد که حتی در نواحی یاد شده، بعضی از زونهای زیستی پرمین – تریاس وجود ندارد. برای مثال در برش پرمین – تریاس ناحیة جلفا که به عنوان کاملترین بُرشهای مرز پرمین – تریاس ایران معرفی شده نبود زون زیستی Otoceras wood wardi سبب شده تا گروه دیرینهشناسی مشترک ایران و ژاپن، بر این اعتقاد باشند که به احتمال یک ناپیوستگی رسوبی در گذر پرمین به تریاس ناحیة جلفا وجود دارد.